Szkoła Rodzenia Online

Wyjątkowa oferta! Jedyne 49 zł za 12 miesięczny dostęp! (cena regularna - 249 zł)

5 na 5 użytkowników poleca nas!

Maria

Zajęcia na żywo cudowne, wysoki poziom przekazywania wiedzy, bardzo podobały mi się informacje od położnej…

5 na 5 użytkowników poleca nas!

Anna

Pani Agnieszka jest mistrzynią w położnictwie, zna dużo tajemnic i trików które pozwolą…

5 na 5 użytkowników poleca nas!

Ewelina

Najlepsze zajęcia na żywo, jakie kiedykolwiek miałem! Miła atmosfera, praktyczna wiedza i wiele bonusów. Dużo…

5 na 5 użytkowników poleca nas!

Weronika

Rzetelna, mądra wiedza prowadzącej położnej, uświadamianie o istnieniu pewnych problemów o których…

5 na 5 użytkowników poleca nas!

Choroba meningokokowa była już rozpoznawana przeszło 100 lat temu. Problem polega na tym, że pojawił się nowy typ bakterii. Do tej pory w Europie dominowały meningokoki grupy B, które nie szerzyły się epidemicznie. Obecnie na całym kontynencie z roku na rok wzrasta odsetek szczepu grupy C, bardziej zjadliwego i zdolnego do wywoływania ognisk epidemicznych.

Choroba meningokokowa to ciężkie inwazyjne zakażenia wywoływane przez bakterię Neisseria meningitidis – meningokoki, inaczej dwoinkę zapalenia opon mózgowo- rdzeniowych.

Inwazyjna Choroba Meningokokowa przebiega najczęściej jako:

  • zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i/lub posocznica (sepsa).

Neisseria meningitidis może dodatkowo wywoływać: zapalenie gardła, płuc, ucha środkowego, osierdzia, wsierdzia, stawów i inne schorzenia.

Inwazyjna Choroba Meningokokowa cechuje się gwałtownym przebiegiem, wymaga wczesnego rozpoznania i natychmiastowego leczenia.

Szczególnie narażone na zachorowanie są niemowlęta i małe dzieci w wieku do 5 lat oraz młodzież w wieku 11-24 lat.

Nawet w krajach posiadających system opieki zdrowotnej na wysokim poziomie, około 10 % chorych umiera w wyniku zakażenia wywołane przez meningokoki grupy C. Kolejnych 20 % po przebyciu tej choroby doznaje trwałych uszkodzeń, takich jak niedosłyszenie, uszkodzenia mózgu, ataki epileptyczne lub utrata kończyn.

Objawy chorób meningokokowych

Okres wylegania Choroby Meningokokowej wynosi od 2 do 7 dni.

Początek Inwazyjnej Choroby Meningokokowej, która ma postać zapalenia opon mózgowo- rdzeniowych i/lub sepsy, może imitować zwykłe przeziębienie, dlatego nie zawsze jest odpowiednio szybko rozpoznana. Może też mieć gwałtowny początek, wtedy na ogół przebieg jest bardzo ciężki. Choroba meningokokowa wymaga zawsze leczenia antybiotykami w warunkach szpitalnych, ważne jest aby leczenie było rozpoczęte jak najszybciej.

Scenariusz często bywa następujący. Pojawia się gorączka, czasem objawy grypopodobne: bóle stawów, mięśni, ból gardła. Pacjent zwykle nie zgłasza się do lekarza, przyjmuje leki przeciwgorączkowe, pozostaje w łóżku.
 
Gorączka wzrasta, pojawia się ból głowy, nudności/wymioty, czasem biegunka. Na skórze mogą się pojawić wybroczyny (drobne ciemnoczerwone zmiany) i większe wykwity o charakterze krwotocznym. Zmiany te nie bledną przy ucisku (tak jak w innych wysypkach), można to sprawdzić wykonując tzw. „test szklanki” –uciśniecie wykwitów szklanką nie zmienia ich zabarwienia.
 
Objawy nasilają się, chory nie może swobodnie poruszać głową (występuje sztywność karku), jest coraz bardziej osłabiony i cierpiący, mogą wystąpić zaburzenia świadomości czy utrata przytomności.
 
U małych dzieci może wystąpić niepokój, rozdrażnienie, niechęć do brania na ręce czy przytulania (związane z przeczulicą skóry) albo przeciwnie – nadmierny spokój, apatia, brak zainteresowania otoczeniem.
 
W walce z chorobą meningokokową liczy się każda godzina, a nawet minuta. Tylko właściwe leczenie może uratować choremu życie i uchronić go przed powikłaniami. W przypadkach o bardzo szybkim, piorunującym przebiegu nawet antybiotyki zastosowane w pierwszych godzinach choroby, mogą nie być skuteczne.
 
Pomimo, że we wczesnym stadium choroby objawy są niezauważalne albo mylące, można nakreślić typową ścieżkę rozwoju Inwazyjnej Choroby Meningokokowej.

Jak się chronić?

Profilaktyka zakażeń wywołanych przez bakterie Neisseria meningitidis grupy C polega przede wszystkim na szczepieniach ochronnych oraz przyjmowaniu antybiotyków profilaktycznie po kontakcie z osobą chorą.

Szczepienia przeciwko meningokokom grupy C należą do szczepień zalecanych w Programie Szczepień Ochronnych. Należy jednak pamiętać, że szczepienie chroni przed zakażeniem meningokokami grupy C i nie zabezpiecza przed zakażeniem meningokokami grupy B (obecnie nie ma na świecie szczepionki przeciw grupie B).

Obowiązkiem lekarzy rodzinnych i pediatrów jest informowanie pacjentów o zalecanych szczepieniach ochronnych. Tylko bowiem dzięki ich rozpowszechnieniu istnieje szansa na ograniczenie zachorowań.

Szczepionki są szczególnie wskazane dla osób z grup ryzyka, w szczególności dla:

  • dzieci w wieku od 3 miesiąca życia do 5 lat,
  • młodzieży w wieku od 11 lat do 24 lat oraz
  • osób narażonych na zachorowanie w wyniku bezpośredniego, stałego kontaktu (np. żłobek, przedszkole, żołnierze, studenci, osoby podróżujące w regiony endemiczne i epidemiczne)
  • pacjenci z wybranymi zaburzeniami odporności, osoby wyniszczone,
  • pacjenci z niedoborami odporności

Oprócz szczepień ochronnych, ważną drogą profilaktyki jest przestrzeganie zachowań, które zmniejszą ryzyko zakażenia.

W profilaktyce zakażeń meningokokowych grupy C ważne jest:

  • przestrzeganie podstawowych zasad higieny osobistej, zasłanianie ust podczas kichania, kaszlu (meningokoki giną szybko pod wpływem detergentów),
  • unikanie ryzykownych zachowań (picie z jednaj butelki, dzielenie się kanapkami, słodyczami, palenie tego samego papierosa, używanie wspólnych sztućców, pocałunki)

Zapytaj swojego lekarza pediatrę lub lekarza rodzinnego o ochronę przed meningokokami grupy C.

Źródło: strona internetowa Fundacji Aby żyć http://abyzyc.pl/meningokoki2