Położenie miednicowe płodu
Podczas ciąży dziecko jest bardzo aktywne, zmienia pozycję, obraca się, potrafi reagować na stany emocjonalne matki. Jego aktywność zmniejsza się tuż przed terminem porodu, gdy malejąca ilość wolnego miejsca umożliwia mu tylko rozpychanie się i obracanie. Wtedy przyjmuje pozycję główkową, czyli ma główkę skierowaną ku dołowi – co jest prawidłowym położeniem płodu.

 

Nieprawidłowe położenie, to położenie miednicowe, które możemy podzielić na dwie grupy.
I.    Położenie miednicowe zupełne, wówczas dziecko zbliża kolana do brzucha i podkurcza nogi, przyjmując pozycję podobną do siedzącej.
II.    Położenie miednicowe niezupełne, gdy dziecko zbliżyło nogi ku brzuchowi, ale nie ugina kolan. Wyprostowane nogi są ułożone wzdłuż tułowia ku górze, a stopy znajdują się obok twarzy.

Sposobem na prawidłowe ułożenie dziecka w brzuchu mamy, czyli główką w dół jest zewnętrzny obrót wykonywany po 37 tygodniu ciąży przez doświadczonego lekarza położnika-ginekologa. Niestety, ta metoda niesie ze sobą ryzyko np. porodu przedwczesnego, przedwczesnego odklejenia łożyska, pęknięcia macicy. Wobec tego nie wszystkie ciężarne decydują się na tę procedurę.

Zamiast obrotu zewnętrznego można próbować „zachęcić” dziecko do zmiany pozycji, poprzez stosowanie specjalistycznych ćwiczeń, masaży, itp. Poniżej przedstawiamy kilka metod i sposobów do rozważenia i wyboru:

1. Spinning babies - jest to zestaw ćwiczeń, które mają zrobić dziecku miejsce w macicy oraz ułatwiają mu przygięcie główki do klatki piersiowej, a przez to umożliwienie dokonania obrotu. Ćwiczenia można zacząć wykonywać od 30-31 tygodnia ciąży.
2. Oswojenie lęku przed porodem - stres, lęki u matki np. o stan zdrowia płodu – buduje zwiększone napięcie mięśniowe brzucha. Zmniejsza się objętość macicy przez co jest trudniejszy obrót płodu do pozycji główkowej. Dlatego w celu oswojenia lęku przed porodem polecamy udział w zajęciach Szkoły rodzenia CMP, gdzie się dowiesz co Cię czeka i jak m.in. przygotować się do porodu.
3. Ciepło – zimno. Metoda ta polega na położeniu ciepłego kompresu na spojenie łonowe matki, a drugiego zimnego okładu w okolicy główki dziecka. W ten sposób „pokazuje się” dziecku pożądany kierunek (dzieci w brzuchach reagują na zmianę temperatury). Dziecko powinno „podążać” za ciepłem, czyli zmienić pozycję ciała z miednicowej na główkową.
4. Odpowiednia pozycja ciała matki podczas wykonywanych ćwiczeń też może pomóc. Zalecane są ćwiczenia przypominające świecę. Przy czym należy mieć na uwadze, że kręgosłup, a konkretnie odcinek lędźwiowy powinien być wypychany do przodu.
5. Układanie się do snu z pupą i nogami położonymi powyżej tułowia może być również korzystne w uzyskaniu prawidłowego ułożenia dziecka w brzuchu.
6. Moksa - to technika pochodząca z medycyny chińskiej polegająca na ogrzaniu punktów akupunkturowych specjalnym cygarem – moksą, czyli zawiniętymi ziołami bylicy piołunu w kształt cygara.
7. Wizyta u osteopaty również może pomóc. Osteopata jest w stanie sprawdzić ustawienie miednicy, napięcie mięśniowe, skorygować zaburzenia postawy ciała.
8. Homeopatia, czyli przyjmowanie naturalnych preparatów. Jednak te należy zawsze wcześniej sprawdzić i koniecznie skonsultować z wykwalifikowaną osobą zajmującą się tą metodą leczenia.
9. Przyjmowanie pozycji zaczerpniętych z jogi, czyli asany – są to pozycje otwierające stawy biodrowe i utrzymujące rozszerzoną miednicę, co również sprzyja obróceniu dziecka do pozycji główkowej.
10. Podążanie za światłem. Włączoną latarkę przystawić do brzucha, następnie światełko przesuwać w dół w kierunku spojenia łonowego.
11.  Nawodnienie. Wypijanie ok. 3 litrów płynów jest również ważnym działaniem.
12. Unikanie noszenia ciężarów, a tym samym unikanie wzrostu napięcia mięśni brzucha, które mogą utrudniać wykonanie obrotu przez dziecko
13. Odpowiednie siadanie na krześle, czyli tak by kręgosłup był prosty. Jest to również ważne i ułatwiające wykonanie obrotu.

Jeżeli wszystkie te metody zawiodą, to pozostaje wspomniany na początku obrót zewnętrzny.